Horsch onderzoekt verschillende aspecten van autonoom rijden

Dankzij autonome technologieën kunnen machines vrij bewegen en werken, ook in de landbouw. Volledige autonomie is nog in de ontwikkelingsfase, maar we zien al veel vooruitgang in de markt. De Duitse machinefabrikant Horsch werkt ook aan de ontwikkeling van autonome rijsystemen, om ook in de landbouw autonome machines mogelijk te maken.

De broers Michael en Phillip Horsch richten zich al geruime tijd op autonome rijsystemen. Begin 2000 investeerden zij in hun eerste AutoFarm gps-stuursysteem. Het was een RTK-systeem, met een nauwkeurigheid van 1 cm. “Toen we zagen dat het werkte, dachten we meteen: als zoiets werkt, dan moet het ook mogelijk zijn om het volledig zelfstandig te laten werken. Maar in die tijd kwam daar nog niets van terecht. Toen we in Tsjechië onze testboerderij AgroVation kochten, kregen we de kans om ons te richten op het systeem met vaste rijpaden, Controlled Trafic Farming (CTF) en de planning van de routing in het veld. We begonnen vanuit een landbouwkundig oogpunt, maar kwamen al snel tot de conclusie dat het vooral een kwestie van planning is. Dit was een volgende stap in de richting van een zelfstandig werkend systeem”, aldus Michael Horsch.

Veel zaken die tegenwoordig autonoom heten, zou Phillip Horsch liever automatisch noemen. In de eerste plaats zijn alle processen in het veld geautomatiseerd en zijn de mogelijkheden ten volle benut. “Laten we bijvoorbeeld kijken naar een trekker die rijdt op gps en die zelfstandig van rijrichting kan veranderen. Dit is vooral een kwestie van automatisering, want er is nog steeds iemand die op de trekker zit en deze onder controle houdt. Autonoom betekent dat er helemaal geen chauffeur meer op zit. We hebben het ook over verschillende voertuigen, bijvoorbeeld zonder cabine. Wat belangrijk is: automatisering gaat vooraf aan autonomie. Het is de eerste stap. Automatisering is een belangrijke ontwikkeling in de laatste jaren en we hebben daarin goede stappen gemaakt. Maar voordat we volledige autonomie bereiken, zullen we nog wel een aantal horden moeten nemen”, zo verklaart Phillip.

Om tegenwoordig deels autonoom te kunnen werken, zijn er drie vereisten: planning, geofencing, d.w.z. een digitale afbakening van het terrein, en veiligheid. “Nu lossen we dat op door iemand met een afstandsbediening in het veld te zetten, die alles in de gaten houdt en die in kan grijpen in noodsituaties. Deze afstandsbediening mag werken tot 500 meter afstand. De drie genoemde zaken zijn belangrijk om het mogelijk te maken dat we op een veilige manier deels autonoom kunnen werken”, zo zegt Phillip. De volgende stap wordt gevormd door sensoren, die de machine in de gaten houden en bijvoorbeeld verstoppingen kunnen signaleren. “Vanuit een technisch oogpunt zijn we bezig met verschillende concepten. Op het moment weten we nog niet welke de test doorstaan en onder welke omstandigheden. Wat we weten is dat we deze verschillende concepten in het veld meermaals moeten testen en daarvan moeten leren om ze verder te kunnen ontwikkelen”, zo vervolgt hij.

Maar voordat autonome systemen daadwerkelijk praktijk zijn, moeten niet alleen de technische problemen zijn opgelost, maar moet ook wettelijk alles geregeld zijn. Op dit moment zijn voor de wet weg en veld hetzelfde, maar naar de mening van Michael Horsch zijn er wel degelijk verschillen, gelet op snelheid en overig verkeer. “Er is een noodzaak om zaken opnieuw te definiëren en de publieke druk voor een doeltreffende regeling is groot. Als we onderscheid kunnen maken tussen veld en weg, zijn we veel eerder in staat om het veld in te gaan”. Een ander essentieel punt is voor hem de goedkeuring van een veiligheidsconcept met bijvoorbeeld camera’s, radar en lidar. “We hopen dat er in de komende jaren systemen worden ontwikkeld die zodanig veilig zijn dat ze worden toegelaten. Technisch zijn we eigenlijk al zover. We kunnen er prima mee werken in een testomgeving. Hier willen we ervaringen opdoen, de machines testen en mee laten draaien in het gebruikelijke boerenwerk”, zo verklaart Michael Horsch.

Deze ontwikkelingen zullen in de toekomst worden omarmd door een generatie die is opgegroeid in een digitale omgeving. Die verandering is nu al zichtbaar. “De tijd dat een generatie, waartoe ik ook behoor, in een trekkercabine met airco zit en uitzicht heeft over een machtige motorkap, komt tot een eind. De nieuwe generatie die in de startblokken staat en nu 14 tot 18 jaar oud is, is geboren in een digitale wereld. De mogelijkheden om te gaan met touchscreens, smartphones en tablets zijn als het ware aangeboren. Deze jonge mensen bedienen alles wat beweegt intuïtief, zonder dat ze eerst een gebruikershandleiding hoeven te lezen. Deze gebruikers zijn er al, we moeten voldoen aan hun behoeften en wensen”, zo is de mening van Michael Horsch.

Horsch test op dit moment een volledig autonoom rupsvoertuig, dat is gekoppeld aan een van zijn zaaimachine. Het zal doorgaan om deze machine verder te ontwikkelen, om te voldoen aan de vraag van de volgende generatie.